τυρεψητός

-ή, -όν, Μ

αυτός που έχει ψηθεί, που έχει μαγειρευθεί με τυρί («μετὰ τὴν εἴσοδον τῶν τυρεψητῶν ζωμῶν», Κ. Πορφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < τυρός + ἐψητός «βραστός»].